POZNAJ LIBERIĘ

Liberia (Republika Liberii – Republic of Liberia) - państwo położone w Afryce Zachodniej. Sąsiaduje z Gwineą, Wybrzeżem Kości Słoniowej oraz Sierra Lenoe. Sytuacja gospodarcza i polityczna tego kraju jest nadal niestabilna, co jest skutkiem przewrotów wojskowych i dwóch wojen domowych (1989–1996 i 1999–2003).

 Flaga Liberii

Godło Liberii

DLACZEGO SŁOŃCE I KSIĘŻYC ŚWIECĄ NA NIEBIE?

Dawno, dawno temu Słońce i Woda byli wielkimi przyjaciółmi i razem mieszkali na ziemi. Słońce wraz z Księżycem bardzo często gościli u Wody. We trójkę miło spędzali czas na rozmowach i zabawach. Wydawało się, że nic im nie brakuje do szczęścia. A jednak Słońcu to nie wystarczało. Bardzo je bolało, że Woda nie odwzajemnia ich wizyt i jak dotąd nigdy nie była w ich domu. Stąd też pewnego razu, bardzo rozgoryczone tym faktem, postanowiło porozmawiać z Wodą.
- Powiedz mi, droga Wodo, dlaczego nie chcesz nas odwiedzić? Mamy przecież piękny dom, w którym chętnie cię ugościmy. Jest nam naprawdę przykro, że nigdy u nas nie byłaś.
Woda z zakłopotania lekko zaszumiała. Było wyraźnie widać, że jest zawstydzona.
- Uwierz mi, nie chciałam wam sprawić przykrości, jest jednak powód, dla którego dotychczas tego nie zrobiłam. Otóż nie chciałam wyrządzić wam krzywdy ...
- Jak to krzywdy? Nie rozumiem!? Przecież naszym największym marzeniem jest, abyś nas odwiedziła - zdziwiło się Słońce.
- Nie gniewaj się, ale wasz dom jest za mały, żeby przyjąć mnie razem z całą moją świtą. Jeśli wszyscy przyjdziemy, a jest nas przecież niemało, to nie wiem, czy wy nie będziecie musieli opuścić domu - wyjaśniała Woda.
- To niemożliwe! - powiedziało Słońce.
- Możliwe, możliwe. Ale jeśli nadal chcesz, żebym was odwiedziła, musicie zbudować bardzo duży dom. Pamiętaj jednak, że musi być ogromny, bo my zajmujemy dużo miejsca.
Słońce obiecało wybudować nowy, wielki dom, który pomieści wszystkich gości. I na tym zakończyła się ich rozmowa.
- Jutro rozpoczynamy budowę nowego domu - powiedziało Słońce do Księżyca po powrocie do siebie. - A gdy skończymy, odwiedzi nas Woda.
I rzeczywiście, następnego dnia rozpoczęła się budowa. Z każdym dniem pałac był coraz większy, a wizyta oczekiwanego gościa coraz bliższa. Kiedy tylko zakończono prace budowlane i uporządkowano wokół teren, Słońce wysłało gońca z zaproszeniem dla Wody.
W przeddzień wizyty dworzanin Wody przybył na zwiady. Chciał na własne oczy zobaczyć, czy miejsce będzie bezpieczne dla domowników, kiedy przybędzie Woda.
- Wszystko wskazuje na to, że jest w porządku - powiedział i powrócił do wodnego pałacu. Nazajutrz przed nowym domem zaczęła pojawiać się Woda.
- Wejdź w nasze skromne progi, droga przyjaciółko - poprosiło Słońce.
Woda więc raźniej zaczęła płynąć, a wraz z nią ryby i inne wodne zwierzęta. Słońce radośnie odbijało swoje promienie w lśniącej tafli. Już po chwili Woda sięgała domownikom do kolan.
- Czy nie stanowię dla was zagrożenia? - upewniała się raz po raz.
- Ależ skąd! Prosimy dalej - Słońce i Księżyc zapraszali ją do środka.
Kiedy Woda była na wysokości ich głów, ponownie się upewniła: - Czy mam wchodzić dalej?
- Jak najbardziej! Prosimy! - padła odpowiedź.
Słońce i Księżyc nadal nie widzieli zagrożenia, choć do środka wpływało coraz więcej Wody. A oni tylko przesuwali się coraz wyżej i wyżej, aż wreszcie znaleźli się na szczycie dachu. Wtedy Woda po raz kolejny zapytała, czy ma dalej wchodzić.
- Tak - tym razem odpowiedzieli już z mniejszym entuzjazmem, bo nie wiedzieli, gdzie mają się schronić. Nie chcieli jednak uchodzić za nieuprzejmych gospodarzy. Woda więc dalej szła w górę. Wkrótce zakryła dach, a wtedy Słońce i Księżyc, żeby nie zostać zatopionym, wzbili się wysoko w niebo i pozostają tam do dziś. 

REPUBLIKA UGANDY

Uganda – państwo we wschodniej Afryce nad Jeziorem Wiktorii, o pow. 236 tys. km². Graniczy z  Sudanem Południowym, Demokratyczną Republiką Konga, Rwandą, Tanzanią i Kenią Ludność zajmuje się głównie rolnictwem i hodowlą, kraj słabo rozwinięty.

Flaga Ugandy

Herb Ugandy

Ustrój polityczny

Ustrój państwa to republika konstytucyjna. Obecnym prezydentem jest Yoweri Museveni. Prezydent mianuje premiera, którym jest obecnie Amama Mbabzi. Parlament tworzy Zgromadzenie Narodowe, na które składa się 303 członków. Osiemdziesięciu sześciu z nich nominowanych jest przez grupy interesów, w tym kobiety oraz armię. Reszta wybierana jest w powszechnych, odbywających się co pięć lat wyborach.

Partie polityczne Ugandy były represjonowane od 1986. Mogły teoretycznie istnieć, lecz nie były w stanie dotrzeć do elektoratu poprzez środki masowego przekazu. Trwająca cały czas wojna pogłębiała przepaść między partią rządową a innymi. W 2005 po przeprowadzonym referendum konstytucyjnym został przywrócony system wielopartyjny. Następnego roku został wybrany w pośrednich wyborach prezydenckich Yoweri Musevenii (przez kolegium elektorskie), pomimo sprzeciwu społeczności międzynarodowej.

Mount Kadam

BUDOWA I HISTORIA TADŹ MAHAL

W 1631 roku Mumtaz Mahal, żona panującego wówczas indyjskiego cesarza z dynastii Wielkich Mogołów Szahdźahana, zmarła przy porodzie jego czternastego dziecka. Miała zaledwie 36 lat, chociaż w stanie małżeńskim przeżyła 18 lat.

Według legendy przed śmiercią zobowiązała męża do spełnienia 3 obietnic: nigdy się nie ożenić, zaopiekować się dziećmi oraz postawić na jej cześć budynek, który będzie ją upamiętniał po śmierci. Zrozpaczony małżonek spełnił wszystkie prośby (brak oficjalnej żony jednak nie przeszkodził mu w posiadaniu konkubin). Postanowił zbudować na jej cześć grobowiec-mauzoleum, który byłby godzien jego zmarłej żony – budowlę nie mającą porównywalnego odpowiednika w świecie. Według popularnego podania, pogrążony w smutku monarcha osiwiał w przeciągu jednej nocy. Po ukończeniu budowy miał on rzekomo wydać rozkaz o obcięciu kciuków wszystkim robotnikom, by nigdy nie byli już w stanie stworzyć podobnego dzieła. Tak naprawdę żadne źródła nie potwierdzają tego faktu – do dzisiaj potomkowie tych rzemieślników, są zaangażowani w renowację budowli.

Budowa Tadź Mahalu trwała dwadzieścia dwa lata (1632–1654) i pracowało przy niej, według różnych podań, od 20 do 25 tysięcy robotników. W budowie mogli mieć swój udział dwaj Europejczycy: Włoch pochodzący z Wenecji (Geronimo Veroneo) oraz Francuz. Wzmianka o tym pochodzi od hiszpańskiego księdza, który ok. 1640 roku odwiedził Agrę. Brak jest jednak pewniejszych historycznych źródeł, by potwierdzić ten przekaz. Tadź Mahal zbudowano z marmuru, przywiezionego z kamieniołomu odległego o prawie 350 km. Wbrew wielu fotografiom nie jest on biały. Z powodu zanieczyszczenia środowiska marmur staje się coraz ciemniejszy (z tego powodu wydano też zakaz lokalizowania obiektów przemysłowych w promieniu 50 km od zespołu budowli). Marmurowe powierzchnie pokryte są tysiącem kamieni szlachetnych, półszlachetnych i dekoracji kaligraficznych z czarnego marmuru.

W latach trzydziestych XIX wieku, mający dwieście lat Tadź Mahal, był zaniedbany i zarośnięty, niemalże popadł w ruinę. Lord William Bentinck generalny gubernator Bengalu, wysunął propozycję rozebrania tego wyjątkowego monumentu, przesłania marmuru statkiem do Londynu i tam sprzedania go. Zamiar ten nie doszedł do skutku tylko dlatego, że marmur zerwany z Czerwonego Fortu nie znalazł nabywców. W roku 1900 kolejny wicekról Indii, lord George Curzon, nakazał odrestaurować podupadłe mauzoleum.

Według legendy cesarz planował wznieść duplikat po przeciwległej stronie rzeki Jamuny wykonany w całości z czarnego marmuru. Czarny Tadź Mahal był jednak tylko wymysłem francuskiego podróżnika Jean - Bapstiste Taverniera. Po drugiej stronie widać jednak pewne pozostałości, które można było uznać za fundamenty pod drugi Tadź Mahal – są to jednak pozostałości po dalszych ogrodach oryginalnego Tadź Mahal, które zostały zrujnowane na skutek powodzi. Inne pogłoski mówią, jakoby Czarny Tadź miał być tak naprawdę tylko odbiciem Tadź Mahalu w basenie w przeciwległych ogrodach.

Tadź Mahal jest przykładem szczytowych osiągnięć architektonicznych Indii w epoce Wielkich Mogołów. W 2004 roku świętowano 350. rocznicę ukończenia jego budowy, zaś niedługo potem, 7 lipca 2007 obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata.

                                                                 

                                                                   Mumtaz Mahal

                                                                    Szahdźahan